September 2014
Heerlijk nazomerweertje in de ochtend zo rond een uur of
tien...Ik ga weer richting Leeuwarder Bos voor een rondje met Charlie.
Zoals gewoonlijk langs het winkelcentrum richting Kei, langs
het multifunctioneel centrum, en daarnaast is een wooncentrum voor ouderen, die
niet zo goed meer in de maatschappij mee kunnen komen.
Voor mij loopt een jongeman die net bij die woongemeenschap
vandaan kwam. Op het eerste
gezicht dacht ik dat hij daar waarschijnlijk op bezoek was geweest… Ik liep een
zo’n tien meter achter hem, en toen zag ik pas zijn shabby kleding, een paar
afgetrapte schoenen zijn vieze handen. Hoe oud zal hij zijn…misschien een jaar of 27? Onmiskenbaar een thuisloze, zoals je die hier vaak treft.
Een flesje water in zijn rechterhand, en
ik meende in zijn andere hand achteloos een zakje met een of ander boodschapje te zien.Het ziet er een beetje raar en verfrommeld uit. Zou hij dat nu uit die afvalbak bij
het wooncentrum hebben gehaald?
Hij sjokt en slingert voor mij uit. Ondertussen kijkt hij af
en toe half achterom. Charlie wil niet echt opschieten en we lopen nog steeds
achter hem.
Ondertussen zit ik te graaien in mijn tasje, op zoek naar een eurootje, die ik hem wil
toestoppen, om misschien een vers broodje te kunnen halen..,Dan zie ik het pas,…
inderdaad een flesje water, maar in zijn linkerhand een verpakking met 4
blikjes goedkoop bier van de Aldi.
Jemig….Alweer zo eentje, denk ik .Vergeet dat geld maar…hij
zou er toch maar weer drank van halen..
Ach, arme jongen..
Het Bos is een hang en slaapplek voor degenen die thuisloos
zijn,,,Ik kijk er niet meer van op.Zolang 'ze ' niet vervelend zijn, heb ik er geen moeite mee. Iedereen heeft zijn verhaal, en wie weet
wat voor verleden deze jongen heeft. Triest hoor…daar loop ik met mijn mobiele
telefoon in mijn tasje..mijn ipod…en mijn hondje…”living my perfect life..”
Ik loop hem voorbij, en knik hem toe en zeg, ‘goeiemorgen’…Hij
kijkt me een beetje verrast aan…misschien verwachtte hij niet dat iemand hem een
goeiemorgen zou toewensen.
Maar ik krijg een paar vriendelijke ogen te zien.
Weliswaar een beetje troebel…misschien niet eens van de drank, maar van een
slaaptekort…wie weet?
Goh, wat is hij eigenlijk nog jong…het zal toch je zoon maar
zijn, denk ik dan…na een paar meter graai ik toch maar weer in mijn
tasje,,,en vind een paar centen, loop naar hem toe, en geef het aan hem…Koop er maar een lekker broodje van, zeg ik hem…
Ik weet natuurlijk wel beter…dat broodje zou hem goed doen,
maar wie ben ik om hem advies te geven…
Wat is het toch makkelijk om iemand blij te maken, voor een
momentje…
Dankbaar neemt hij het aan..
Mijn geweten is een beetje gesust…en
terwijl ik verder loop krijg ik tranen in mijn ogen…ik ga verder met mijn
leventje, en zo’n jongen ook, maar dan op zijn eigen manier,,,
Ik hoop datje het redt, jongen..
( klick to enlarge - deze foto is niet van september, maar is wel onderdeel van het Leeuwarder Bos..en is eerder deze zomer genomen)
....bedankt voor je bezoekje,en een heel fijne dag.
Groetjes,Marian